Ουτοπία, Μη-εξατομίκευση, Εξωπραγματικό
Ένα πιο υποχθόνιο συναίσθημα πέραν του ακραίου άγχους και των κρίσεων πανικού, είναι η αίσθηση του εξωπραγματικού. Μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως αλλαγή της αντίληψής σου με βάση στις αισθήσεις σου, κατά την οποία αισθάνεσαι σαν να είσαι έξω από τον εαυτό σου, σε ένα κενό που συνορεύει με την κατάθλιψη. Είναι απαίσια αυτή η αίσθηση. Αλλά ευτυχώς είναι ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΗ.
Τί ακριβώς είναι? Σε καταστάσεις έντονου άγχους, ακραίας ανησυχίας, συνεχούς εξάντλησης, επίμονες κρίσεις πανίκού, συνεχή φόβο, το νευρικό σύστημα εξαντλείται σωματικά (ίσως και ψυχολογικά). Γίνεται συσσώρευση των ουσιών που εκκρίνονται λόγω στρες στους νευροδιαβιβαστές – πιθανόν να έχει αντίκτυπο στα επίπεδα σεροτονίνης και νορεπινεφρίνης – που μπορεί να οδηγήσει σε ελαφρά καθυστέρηση της επεξεργασίας πληροφοριών μεταξύ μυαλού και σώματος, μεταξύ σκέψεων και πράξεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η ίδια καθυστέρηση ή τροποποιημένη αντίληψη μοιάζει με τις συνέπειες του THC από μαριχουάνα. Αρκετά άτομα το έχουν παρατηρήσει. Είναι επίσης γνωστό ότι THC δρα ανασταλτικά στους νευροδιαβιβαστές. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ, η αίσθηση είναι καθυστέρηση στην ικανότητα αντίληψης όταν υπάρχει στρες. Επειδή το αγχωμένο άτομο έχει πολύ μεγάλη συναίσθηση του χώρου και των καταστάσεων στις οποίες υπάρχει φόβος, το μυαλό σφραγίζει την περίσταση για λόγους ασφαλείας και οι ορμόνες παραμένουν ενεργές και σε εγρήγορση. Αυτό εξηγεί τον λόγο που ένα άτομο “ελέγχει“ να δεί αν νοιώθει ακόμα την ανεπιθύμητη αίσθηση του “εξωπραγματικού“, ότι το σώμα είναι ικανό να επαναφέρει την αίσθηση ως μέρος του “τεστ“. Οι μόνοι και καίριοι τρόποι να διατηρήσεις την αίσθηση ενεργή, είναι με συντήρηση του φόβου για την αίσθηση του “εξωπραγματικού“και συνεχή ανάλυσή με στόχο την αποκωδικοποίησή του.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ του “να θέλεις να απαλλαγείς από την αίσθηση του `εξωπραγματικού` τόσο πολύ ώστε να μπορείς να το γευτείς και της ανεκτικότητας. Η επιθυμία να απαλλαγείς από την αίσθηση, μπορεί να προσθέτει άγχος και φόβο κάτι που ουσιαστικά συντηρεί το συναίσθημα. Εφόσον το μυαλό μας, π.χ. το νευρικό μας σύστημα, δεν μπορεί να επεξεργαστεί όλο αυτό το άγχος μεμιάς και οι καθυστερήσεις είναι αναπόφευκτες – δες το “εξωπραγματικό“ σαν να ΠΙΕΖΕΙ το νευρικό σου σύστημα για να χαλαρώσεις – για να ρίξεις τους τόνους και να ανέβεις. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται ένα κύκλωμα προστασίας από το νευρικό σύστημα ενάντια της έντασης. Αλλά το βλέπουμε με αυτό τον τρόπο? Όχι! Το βιώνουμε και δίνουμε ένα απαίσιο και τραγικό προιόν από αυτό, υποθέτοντας ότι είναι `σημάδι` επικείμενης τρέλας και απώλειας ελέγχου. Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να προσεγγίσεις αυτές τις απαίσιες αισθήσεις ? Σίγουρα σχετίζεται με το άγχος. Θα ένοιωθες αυτό το “εξωπραγματικό“ ενώ θα ήσουν ξαπλωμένος σε μια παραλία δίπλα σε ένα μοντέλο (άντρας ή γυναίκα – δική σου επιλογή) που σε ελκύει πάρα πολύ ? Δεν νομίζω! Το “εξωπραγματικό“ σου δεν θα ίσχυε σε αυτή την περίπτωση. Γιατί όμως? Θα το ξεχνούσες και δεν θα έδινες τόσο πολύ προσοχή. Κι εκεί υπάρχει η απάντησή σου. Μπορεί να ΜΙΣΕΙΣ την αίσθηση “εξωπραγματικού“ αλλά η αποδοχή είναι απαραίτητη για να καταπολεμήσεις την συνήθεια να προσθέτεις όλο και περισσότερο άγχος.
Απλά δέξου ό,τι συμβαίνει. Μη-εξατομίκευση/ουτοπία/εξωπραγματικό όλα είναι προσωρινά από την φύση τους. Διατηρούνται εν ζωή μόνο μέσου του φόβου σου για αυτά. Όπως ο πανικός, 2 στοιχεία απαιτούνται για να συνεχίσουν να υπάρχουν οι περίεργες αισθήσεις εξωπραγματικού – ένταση και αμφιβολία. Αφήνοντας την αίσθηση να εξελιχθεί χωρίς να προσπαθείς να την σταματήσεις, αποφεύγοντάς την, δημιουργώντας πανικό για αυτήν – πραγματικά είναι ο σωστός τρόπος να το αντιμετωπίσεις. Και η απόδειξη είναι εδώ γράφοντας αυτό. Είχα αυτές τις αισθήσεις πολλές φορές. Αλλά όχι πια.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ!