“Κάτι μου Συμβαίνει !”
Αν πρόσφατα απέκτησες μια ευαισθησία λόγω ορισμένων βιωμάτων άγχους και πανικού, είναι πολύ πιθανό να έχεις αποκτήσει μια θεμελιώδη πεποίθηση, “κάτι μου συμβαίνει!“ Αυτό μοιάζει με αυτόματη αντίδραση σε συναισθήματα φόβου που δεν αντιμετωπίζονται άμεσα. Μπορεί επίσης να γίνει η βάση για την ερμηνεία σχεδόν κάθε αγχωτικής στιγμής που έχεις στη ζωή σου. Αυτή η πεποίθηση βάζει σε `καλούπι` κάθε αντίδραση την δεδομένη περίοδο. Κρατάει ενεργό το άγχος σου ενώ αναζητάς την απάντηση στην ματαίωση – συγκρίνοντας, ελέγχοντας, δοκιμάζοντας, αναλύοντας. Σε κάνει να νοιώθεις μίζερα και παγιδευμένος.
Για παράδειγμα: Αν ΔΕΝ είχα προσφάτως ευαισθητοποιηθεί στο άγχος και τον πανικό, και παρατηρούσα κάποια καινούργια αναστάτωση με διάρκεια ή επανάλειψη, μπορεί να με απασχολούσε. Αλλά γενικά, η προσοχή μου σε αυτό, δεν θα σήμαινε ότι το θεωρώ σημαντικό ή απειλητικό για τη ζωή μου και προφανώς δεν θα ανησυχούσα ιδιαιτέρως για αυτό.
Τώρα, αν ΕΙΧΑ αποκτήσει μια κάποια ευαισθησία πρόσφατα, η αυτόματη υπόθεση σχετικά με αυτή την αναστάτωση* θα ήταν κάπως έτσι: “Αναρωτιέμαι αν αυτό με αγχώνει επειδή μου συμβαίνει κάτι (άγνωστο και μη-διερευνημένο)(που με αγχώνει) ?“ Αυτός ο εσωτερικός διάλογος είναι σχεδόν υποσυνείδητος αλλά μπορείς να το παρατηρήσεις ώντας η πρώτη σκέψη με την οποία ξεκινάει η αντίδραση ενδοσκόπησης, ακόμα και σαν την πρώτη σου φρέσκια σκέψη όταν ξυπνάς το πρωί!
(*Μπορείς να το αντικαταστήσεις με όποιο συναίσθημα ή κατάσταση που σου προκαλεί άγχος.)
Μέσω αυτού του εσωτερικού διαλόγου, προσπαθείς να πάρεις τον έλεγχο και να δοκιμαστείς για αυτό. Αυτό γίνεται τότο γρήγορα και αυτόματα που τις περισσότερες φορές δεν το καταλαβαίνουμε, και αυτό που είναι παρατηρείται όσο και άξαφνο αν είναι, είναι η αγχωτική αντίδραση! Φυσικά θέλεις να μην έχεις καμία αντίδραση στο “τέστ“ σου, αλλά μάντεψε! Εξαιτίας της βασικής σου πεποίθησης του “κάτι μου συμβαίνει“, που έχεις ερμηνεύσει ως ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ή τουλάχιστον απειλητικό για την λογική σου, το αυτόνομο νευρικό σου σύστημα που ελέγχεται από το ενστικτώδες κομμάτι του μυαλού σου – αντιδρά! Στέλνει προειδοποίηση – μια δόση αδρεναλίνης για να διεγείρει το σώμα σου να τρέξει. Θέλει να σε προστατεύσει – τα μάτια σου θολώνουν, η καρδιά σου χτυπάει γρηγρορότερα, οι μύες σου σφίγγουν, το στομάχι σου και το γαστρεντερικό σου σύστημα αναστατώνονται, η πίεση του αίματος αυξάνει, νοιώθεις ζαλάδα, και ναυτία. Ίσως σε διαφορετικό βαθμό, ή μόνο μερικά από αυτά τα συμπτώματα, αλλά το αισθάνεσαι!
Τώρα μπορεί να κάνεις μια περαιτέρω υπόθεση ότι αυτή η αντίδραση είναι η απόδειξη ότι κάτι συμβαίνει στο μυαλό σου. Έκανες ένα “τεστ“ και αυτό απέτυχε επειδή και πάλι αντέδρασες αγχωτικά….και βεβαίως δεν σου άρεσε. Και ναί είναι ακόμα εκεί, στο πίσω μέρος του μυαλού σου, αυτό το ζήτημα – αυτή η αναπάντητη ερώτηση : “Τί μου συμβαίνει?”
Αλλά αυτό βασίζεται σε μια λάθος και παράλογη υπόθεση!
Φαντάσου το μυαλό σου σαν μια μηχανή αναζήτησης στο δίκτυο. Εισάγεις 2 λέξεις στην αναζήτηση: ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΦΟΒΟΣ. Και η αναζήτηση βρίσκει μια ατελείωτη λίστα ιστοσελίδων καλύπτοντας έτσι κάθε πτυχή του άγνωστου φόβου που μπορεί να έχεις αισθανθεί ή που θα μπορούσες ποτέ να αισθανθείς! Έτσι αντιδρά το νευρικό σου σύστημα, όταν του δίνεις εντολή να σε σώσει από αυτό που φοβάσαι, στην πεποίθηση και την ανησυχία ότι “κάτι κακό σου συμβαίνει!“ Τώρα, αν έπρεπε να βάλεις πιο συγκεκριμένες λέξεις στην αναζήτηση όπως, ΑΙΣΘΗΣΗ ΦΟΒΟΥ ΑΠΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, τότε η λίστα θα ήταν αρκετά μικρή και μπορεί να έβρισκες την ΜΙΑ ιστοσελίδα που θα σε βοηθούσε να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου. Βλέπεις τον τρόπο με τον οποίο ο φόβος για “κάτι άγνωστο κακό“ ευθύνεται για το ασφυκτικό άγχος ?
Αν μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου κατά την πράξη ανάλυσης της “κατάστασης της ψυχικής σου υγείας“, μπορείς να την αντικρούσεις με το κατάλληλο λογικό επιχείρημα στην σκέψη ή αντικατάσταση. Μπορείς να απαντήσεις με : “Κάτσε μισό λεπτό! Αυτή η αναστάτωση είναι μια συνήθης αναστάτωση. Είμαι ευαίσθητος στο άγχος αυτές τις ημέρες. Αυτό είναι ΟΛΟ αυτό ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!“ Και μετά προχώρα. Άστο να φύγει. Παράτα την ενδοσκόπηση σχετικά με τον λόγο που αντιδράς σε αυτά τα μικρής σημασίας άγχη. Θα το έχεις ήδη λύσει. Δεν σου ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ τίποτα. Τίποτα ΣΟΒΑΡΟ παρά τό ότι είσαι ευαίσθητος σε ορισμένες πρόσφατες πηγές άγχους.
Μπορείς αυτό να το δεχτείς? ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΚΑΙ ΚΡΥΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ όταν η απλή ανησυχία γίνεται άγχος ή ακόμα και πανικός! ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ μόνο ότι κάτι πρέπει να υπάρχει. Μπορεί να ψάχνεις για δεκαετίες ολόκληρες. Κοροιδεύεις τον εαυτό σου πιστεύοντας ότι η τωρινή σου ευαισθησία πρέπει να είναι κάτι σοβαρό και άξιο βαθύτερης ενδοσκόπησης για να βρείς την απάντηση σχετικά με την αιτία! Απλά “πρέπει να“ είναι κάτι ΣΟΒΑΡΟ, κάτι τόσο σημαντικό που απλά δεν μπορείς να βρείς αν δεν κοιτάξεις βαθύτερα και ακόμα βαθύτερα! Και κάνεις ακριβώς ό,τι πιο λανθασμένο. Δημιουργείς ακριβώς αυτή την ένταση από την ακραία σου ανησυχία που τόσο πολύ σιχαίνεσαι!
Αν μπορείς να εξασκηθείς στο να επιτρέπεις σε αυτές τις υπερβολικές αντιδράσεις στο άγχος, να έρχονται ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ, με περιστασιακή πρόκληση του λογικού συλλογισμού σου, η αντιμετώπιση θα μειώσει αυτές τις αντιδράσεις με το πέρασμα του χρόνου και πρέπει να νοιώθεις πολύ λιγότερο αγχωμένος. Θα έχεις απομακρύνει την βόμβα της “ψυχικής ασθένειας“ που νόμιζες ότι βρίσκεται στα πρόθυρα έκρηξης. Ποτέ δεν εκρίγνυται διότι στην ουσία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΜΒΑ!
Η πεποίθηση “κάτι κακό μου συμβαίνει“ είναι μια πολύ δυνατή αλλά και λανθασμένη υπόθεση. Αλλά αν πιστεύεις ότι είναι αλήθεια, θα νοιώσεις εγκλωβισμένος μέσα σου διότι βρίσκεσαι σε σύγκρουση που δεν έχει κάποιο προσανατολισμό ή διέξοδο. Είναι ματαιωτικό…..αλλά όλοι το κάνουμε. Ίσως να μπορείς να βρείς κάποιο ερέθισμα πάνω σου που ξυπνάει το άγχος σου, και τότε μπορεί να απαντήσεις στο ερώτημα “γιατί νοιώθω αγχωμένος“. Αλλά τον περισσότερο καιρό, ευθύνεται η ευαισθησία που παρουσιάζεις αυτή την περίοδο και τίποτε άλλο. Οπότε, τώρα μπορείς να διαχειριστείς κάθε αγχωμένο γεγονός γνωρίζοντας ότι ΔΕΝ χάνεις τα λογικά σου. Μήπως αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα ?